Familieverhalen

Het maken van het beeld vanuit (p)ART of the SYSTEM, begint met een verhaal. Met een vraag.  Oftewel de vraag om het verhaal zichtbaar te maken anders dan met woorden.

Leidend voor mij in het maken van het beeld is – wat wil jij vertellen? Wat is er voor jou van belang? Wat mag – letterlijk en figuurlijk – zichtbaar worden?

Bij het maken van een beeld van een familiesysteem doen de volgende vragen er toe: ‘Wie horen er in het systeem? Wie ontbreekt/is overleden en lijkt daardoor zijn of haar plek te hebben verloren? Wie of wat is er uitgesloten en lijkt dus onzichtbaar? Zijn er gebeurtenissen of dynamieken die heel bepalend zijn voor het systeem? Het wordt één beeld; maar met zoveel verhalen.

“Ik overleefde als enige van mijn familie de holocaust”

Ik ben hier ooit mee begonnen als een vorm van verslaglegging voor mijzelf. Om beeld te vormen van opstellingen waar ik getuige van mocht zijn, dynamieken die ik waarnam, verhalen waarnaar ik mocht luisteren of waaraan ik mocht deelnemen. Om vorm te geven aan mijn eigen verhaal, om mijn eigen innerlijke processen en ontdekkingen in beeld te laten komen. Van onzichtbaar naar zichtbaar.

Van verhaal naar schets naar beeld.  Dat is het proces.